فهرست مطالب
مقدمه
مغز انسان یکی از پیچیدهترین و مهمترین اعضای بدن است که کنترل و هماهنگی تمام فعالیتهای حیاتی را بر عهده دارد. برای انجام این فعالیتها، مغز از سیگنالهای الکتریکی استفاده میکند که در نواحی مختلف آن تولید و انتقال مییابند. این سیگنالها را میتوان با استفاده از الکترودهایی که روی سر قرار میگیرند ثبت و مورد بررسی قرار داد. این روش به نام الکتروانسفالوگرافی یا EEG شناخته میشود.
اما EEG تنها نمایش دهنده فعالیت الکتریکی مغز است و نمیتواند عملکرد مغز را ارزیابی کند. برای این منظور، نیاز به یک روش پیشرفته تر داریم که از پردازش سیگنالهای EEG برای تبدیل آنها به نقشه های رنگی از فعالیت مغز استفاده کند. این روش به نام نقشه مغزی یا QEEG معروف است. در این مقاله، به معرفی، انواع، کاربردها و مزایای نقشه مغزی یا QEEG پرداخته خواهیم شد.
معرفی نقشه مغزی یا QEEG
نقشه مغزی یا QEEG یک روش تشخیصی است که با استفاده از پردازش سیگنالهای الکتریکی مغز، فعالیت مغز را در نواحی مختلف نشان میدهد. این روش میتواند برای تشخیص و درمان بیماریهای مختلف روانی و عصبی مانند افسردگی، اضطراب، اوتیسم، صرع، سکته مغزی و غیره مفید باشد.
برای انجام این تست، الکترودهایی روی سر بیمار قرار داده میشوند که فعالیت الکتریکی مغز را ثبت میکنند. سپس این اطلاعات با استفاده از روشهای ریاضی و کامپیوتری به نقشههای رنگی تبدیل میشوند که فرکانس، دامنه و مکان فعالیت مغز را نشان میدهند. این نقشهها با نقشههای مغزی جمعیت بهنجار مقایسه میشوند تا اختلالات احتمالی در مغز شناسایی شوند. این تست بدون درد، بیخطر و کمهزینه است و میتواند اطلاعات ارزشمندی درباره عملکرد مغز ارائه دهد.
انواع نقشه مغزی یا QEEG
نقشه مغزی یا QEEG انواع مختلفی دارد که در شرایط متفاوت مورد استفاده قرار میگیرد. در ادامه انواع این نقشه را میبینید:
نقشه مغزی معمولی:
این نوع نقشه مغزی عامترین حالت آزمایش است که بین ۲۰ تا ۴۰ دقیقه طول میکشد. در طول تست از شما خواسته میشود بدون سروصدا نشسته و هرازگاهی چشمان خود را باز و بسته کنید یا نفس عمیق بکشید. ممکن است در پایان آزمایش یک چراغ چشمکزن روبروی شما گذاشته شود تا اثر آن بر فعالیت مغزی شما بررسی شود.
نقشه مغزی در حال خواب
گاهی نقشه مغزی در حالت معمولی، اطلاعات مورد نیاز متخصص مغز و اعصاب را در اختیار وی نمیگذارد. در این حالت ممکن است این آزمایش در حین خواب بیمار انجام شود. در برخی مواقع از بیمار خواسته میشود که شب قبل از انجام آزمایش بیدار بماند تا پزشک از خوابیدن بیمار در حین انجام آزمایش مطمئن شود.
نقشه مغزی در حین فعالیت:
یک روش پیشرفته برای بررسی فعالیت مغزی در حین انجام یک فعالیت خاص است. این روش به ما امکان میدهد که ببینیم چگونه مغز ما به محرکهای مختلف وارد شده و چه نواحی از مغز درگیر انجام یک کار هستند. برای انجام این روش، الکترودهایی روی سر فرد قرار داده میشوند که به یک دستگاه ضبط قابل حمل وصل هستند. سپس فرد میتواند یک فعالیت را انجام دهد، مثلاً خواندن، محاسبه، بازی، ورزش و غیره. در طول این فعالیت، امواج مغزی فرد ثبت و ذخیره میشوند.
بعداً این امواج مغزی با استفاده از کامپیوتر و نرمافزارهای تخصصی پردازش و تحلیل میشوند. نتیجه این پردازش، یک نقشه رنگی از فعالیت مغزی فرد است که نشان میدهد که چه نواحی از مغز در حین فعالیت فعال، ضعیف، هماهنگ یا ناهماهنگ بودهاند. این نقشه مغزی میتواند به تشخیص و درمان بیماریها و اختلالات مغزی و عصبی، بهبود عملکرد شناختی، افزایش خلاقیت و یادگیری، ارزیابی تواناییها و مهارتها و اندازهگیری پیشرفت فرد کمک کند.
نقشه مغزی یا QEEG چیست؟
EEG مخفف الکتروانسفالوگرافی است، آزمایشی که برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی مغز استفاده می شود. این می تواند به پزشکان در تشخیص بیماری هایی مانند تشنج، تومورها و آسیب های سر کمک کند. EEG معمولاً در بیمارستان یا کلینیک انجام می شود.
qEEG یک پیشرفت جدیدتر در نقشه برداری مغز است که از تجزیه و تحلیل کمی برای تهیه نقشه ای از فعالیت الکتریکی مغز استفاده می کند. این می تواند به شناسایی الگوهایی که ممکن است با اختلالات عصبی مرتبط باشد کمک کند. qEEG اغلب در ترکیب با سایر آزمایش‌ها مانند MRI یا CT اسکن استفاده میشود.
تفاوت بین EEG و qEEG در q نهفته است. یک الکتروانسفالوگرام استاندارد (EEG) فعالیت الکتریکی یا امواج مغزی را که نماینده فعالیت زیرین قشر مغز هستند، ثبت می کند. یک EEG کمی (qEEG) تجزیه و تحلیل پیچیده ریاضی و آماری را برای این امواج مغزی اعمال می کند و آنها را با کنترل های سن و جنسیت مقایسه می کند.
پایگاه‌های اطلاعاتی از EEG افراد با اختلال عملکرد مغزی شناخته شده جمع‌آوری شد. هر دو EEG و qEEG اطلاعات ارزشمندی در مورد عملکرد زمان واقعی در مغز در زمان ارزیابی به ما می دهند. فرآیند qEEG به ارائه دهندگانی مانند APEX Brain Centers اجازه می دهد تا نقشه مغزی را از طریق این ترکیب اندازه گیری دقیق و مقایسه کمی ایجاد کنند.
چگونه qEEG می تواند به شما در بهبود عملکرد مغز کمک کند؟
qEEG یک عنصر تشخیصی ضروری یک بررسی بالینی جامع است. این به مغز اجازه می دهد تا فعالیت الکتریکی قشر مغز را درک کند. این اطلاعات می تواند نحوه ارتباط سلول های مغز را نشان دهد. qEEG اطلاعاتی را ارائه می دهد که می تواند به اطلاع رسانی و پیگیری پیشرفت درمان کمک کند. به طور گسترده تر، می تواند به درک عملکرد مغز کمک کند.
تست نقشه مغزی
تست نقشه مغزی QEEG یک روش پیشرفته برای اندازهگیری و تحلیل فعالیت الکتریکی مغز است. در این روش، با استفاده از الکترودهایی که روی سر قرار میگیرند، امواج مغزی شما ثبت و با یک پایگاه داده از امواج مغزی افراد سالم مقایسه میشوند. این کمک میکند تا پزشک بتواند عملکرد نواحی مختلف مغز شما را ارزیابی کند و اختلالات احتمالی را تشخیص دهد.
تست نقشه مغزی QEEG میتواند برای تشخیص و درمان اختلالات روانی و عصبی مانند افسردگی، اضطراب، اوتیسم، بیشفعالی، صرع، آسیب مغزی، آلزایمر و غیره مفید باشد. همچنین میتواند برای ارزیابی تاثیر داروها یا روشهای درمانی مانند نوروفیدبک، بیوفیدبک، TDCS و CES به کار رود.
هزینه تست نقشه مغزی QEEG بستگی به مرکزی که انجام میدهد دارد. اما طبق تعرفه نظام پزشکی کشور، حدود 580 هزار تومان است. البته بعضی از مراکز ممکن است نرخ بالاتری بگیرند که این کار اخلاقی نیست.
نقشه مغز اصطلاحی است که به روش های مختلف اندازه گیری و تجزیه و تحلیل فعالیت و ساختار مغز اشاره دارد. نقشه برداری مغز می تواند برای اهداف مختلفی مانند درک نحوه عملکرد مغز، تشخیص و درمان اختلالات عصبی و روانپزشکی، ارزیابی اثرات داروها یا درمان ها، و تقویت عملکردهای شناختی و عاطفی مورد استفاده قرار گیرد.
الکتروانسفالوگرافی (EEG): این تکنیک سیگنال های الکتریکی تولید شده توسط مغز را با استفاده از الکترودهای متصل به پوست سر ثبت می کند. EEG می تواند فعالیت مغز را در زمان واقعی اندازه گیری کند و الگوهای مختلف امواج مغزی مرتبط با حالات مختلف هوشیاری مانند خواب، بیداری یا مدیتیشن را نشان دهد.
EEG کمی (QEEG): این تکنیک شکل پیشرفته ای از EEG است که سیگنال های الکتریکی مغز را با پایگاه داده ای از امواج طبیعی مغز مقایسه می کند. QEEG می تواند به شناسایی مناطقی از مغز که کم کار یا بیش فعال هستند کمک کند و ناهنجاری ها یا اختلالات احتمالی را تشخیص دهد.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): این تکنیک از یک میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از آناتومی مغز استفاده می کند. MRI می تواند اندازه، شکل و محل ساختارهای مختلف مغز مانند قشر مغز، مخچه، هیپوکامپ یا آمیگدال را نشان دهد.
MRI عملکردی (fMRI): این تکنیک نوعی از MRI است که تغییرات جریان خون و سطح اکسیژن در مغز را که هنگام انجام یک کار خاص توسط مغز رخ می دهد، اندازه گیری می کند. fMRI می تواند نشان دهد که کدام مناطق مغز در فرآیندهای شناختی یا احساسی مختلف مانند حافظه، زبان، توجه یا ترس درگیر هستند.
تصویربرداری تانسور انتشار (DTI): این تکنیک یکی دیگر از انواع MRI است که حرکت مولکول های آب را در طول مسیرهای ماده سفید مغز ردیابی می کند. DTI می تواند نحوه اتصال نواحی مغز توسط رشته های عصبی را نشان دهد و یکپارچگی و جهت این اتصالات را آشکار کند.
توموگرافی گسیل پوزیترون (PET): این تکنیک از یک ردیاب رادیواکتیو استفاده می کند که به جریان خون تزریق می شود و در مناطقی از مغز که فعال تر هستند تجمع می یابد. PET می تواند متابولیسم مغز و توزیع انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین، سروتونین یا استیل کولین را نشان دهد.
تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS): این تکنیک از سیم پیچی استفاده می کند که میدان مغناطیسی ایجاد می کند و جریان الکتریکی را در مغز القا می کند. TMS می تواند مناطق خاصی از مغز را تحریک یا مهار کند و اثرات آن را بر رفتار، شناخت یا احساسات اندازه گیری کند.
طیف سنجی مادون قرمز نزدیک (NIRS): این تکنیک از دستگاهی استفاده می کند که نور مادون قرمز نزدیک را که به جمجمه نفوذ می کند و منعکس کننده تغییرات اکسیژن خون در مغز است، ساطع و تشخیص می دهد. NIRS می تواند فعالیت مغز را به روشی غیر تهاجمی و قابل حمل اندازه گیری کند و برای مطالعه نوزادان، کودکان یا محیط های طبیعی مناسب است.
نقشه برداری مغز اصطلاحی است که به روش های مختلف اندازه گیری و تجزیه و تحلیل فعالیت و ساختار مغز اشاره دارد. نقشه برداری مغز می تواند برای اهداف مختلفی مانند درک نحوه عملکرد مغز، تشخیص و درمان اختلالات عصبی و روانپزشکی، ارزیابی اثرات داروها یا درمان ها، و تقویت عملکردهای شناختی و عاطفی مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، نقشه برداری مغز دارای معایبی نیز می باشد که باید قبل از اعمال آن در نظر گرفته شود. در این مقاله، من برخی از اشکالات اصلی نقشه برداری مغز، مانند:
مشکلات نقشه مفزی
مشکلات فنی: تکنیک های نقشه برداری مغز بر تجهیزات پیچیده و گران قیمتی مانند دستگاه های EEG، MRI، PET یا TMS تکیه دارند که به طور گسترده در دسترس یا در دسترس نیستند. علاوه بر این، این تکنیک‌ها مستعد خطا، نویز، مصنوعات یا تداخل هستند که میتواند بر کیفیت و قابلیت اطمینان داده‌ها تأثیر بگذارد.
برای مثال، سیگنالهای EEG می‌توانند با حرکات چشم، انقباضات ماهیچه‌ای یا منابع خارجی الکتریسیته تحریف شوند. تصاویر MRI را می توان با حرکت، ایمپلنت های فلزی یا میدان های مغناطیسی تار کردht اسکن PET می تواند تحت تأثیر متابولیسم، جریان خون یا تزریق ردیاب قرار گیرد می تواند در برخی موارد باعث ناراحتی، سردرد یا تشنج شود
مسائل اخلاقی: تکنیک های نقشه برداری مغز برخی از سوالات و نگرانی های اخلاقی مانند حفظ حریم خصوصی، رضایت و ایمنی شرکت کنندگان را مطرح می کند. به عنوان مثال، داده‌های EEG، MRI یا PET می‌توانند اطلاعات حساس یا شخصی در مورد شرکت‌کنندگان، مانند افکار، احساسات، ترجیحات یا اختلالات آنها را که ممکن است نخواهند به اشتراک بگذارند یا فاش کنند، نشان دهد. پست/مزایای-و-مضرات-نقشه-ذهنی. علاوه بر این، برخی از تکنیک های نقشه برداری مغز، مانند TMS، می توانند فعالیت و رفتار مغز را تغییر دهند یا دستکاری کنند، که ممکن است خطرات یا آسیب هایی را برای شرکت کنندگان یا دیگران به همراه داشته باشد.
علاوه بر این، برخی از تکنیک های نقشه برداری مغز، مانند fMRI یا PET، می توانند برای اهداف مشکوک یا بحث برانگیز، مانند تشخیص دروغ، خواندن ذهن، یا بازاریابی عصبی استفاده شوند که ممکن است حقوق یا حیثیت شرکت کنندگان را نقض کند.
ساده سازی بیش از حد: تکنیک های نقشه برداری مغز تمایل به کاهش پیچیدگی و تنوع مغز به تصاویر، نقشه ها یا مدل های ساده یا ایستا دارند که ممکن است گستره یا پویایی کامل عملکرد مغز را نشان ندهند. برای مثال، داده‌های EEG، MRI یا PET فقط می‌توانند همبستگی یا ارتباط بین مناطق و عملکردهای مغز را نشان دهند،
اما مکانیسم‌های علت یا توضیحی را نشان نمی‌دهند. علاوه بر این، تکنیک‌های نقشه‌برداری مغز اغلب عوامل فردی، اجتماعی یا محیطی را که می‌توانند بر فعالیت و رفتار مغز تأثیر بگذارند یا تعدیل کنند، مانند شخصیت، خلق و خو، انگیزه، فرهنگ یا زمینه شرکت‌کنندگان نادیده میگیرند. علاوه بر این، تکنیک‌های نقشه‌برداری مغز ممکن است کلیشه‌ها یا سوگیری‌هایی درباره مغز ایجاد یا تقویت کنند، مانند دوگانگی مغز چپ-راست، تفاوت‌های مغزی مرد و زن، یا تمایزات مغزی نرمال-غیر طبیعی، که ممکن است واقعیت یا تنوع مغز را منعکس نکند. مغز
در خاتمه، نقشه‌برداری مغز ابزاری ارزشمند و مفید برای مطالعه و درک مغز است، اما محدودیت‌ها و چالش‌هایی نیز دارد که باید به آنها اذعان کرد و به آنها پرداخت. نقشه برداری مغز نباید به عنوان راه نهایی یا قطعی شناخت مغز در نظر گرفته شود، بلکه باید به عنوان یک راه تکمیلی یا موقت برای کاوش مغز در نظر گرفته شود. نقشه برداری مغز باید با احتیاط و همراه با سایر منابع شواهد، مانند داده های رفتاری، بالینی یا نظری مورد استفاده قرار گیرد تا تصویر جامع تر و دقیق تری از مغز به دست آید.
فلج مغزی
فلج مغزی (CP) به گروهی از اختلالات عصبی اطلاق می شود که در دوران نوزادی یا اوایل کودکی ظاهر می شوند و به طور دائم بر حرکت بدن و هماهنگی عضلات تأثیر می گذارند. سی پی در اثر آسیب یا ناهنجاری های داخل مغز در حال رشد ایجاد می شود که توانایی مغز برای کنترل حرکت و حفظ وضعیت و تعادل را مختل می کند. اصطلاح مغزی به مغز اشاره دارد. فلج به از دست دادن یا اختلال در عملکرد حرکتی اشاره دارد.
در برخی موارد، مناطقی از مغز که در حرکت عضلات نقش دارند، در طول رشد جنین آنطور که انتظار می رود رشد نمی کنند. در برخی دیگر، آسیب ناشی از آسیب به مغز قبل، در حین یا پس از تولد است. در هر دو صورت، آسیب قابل برگشت نیست و ناتوانی های ناشی از آن دائمی است.
CP علت اصلی ناتوانی های دوران کودکی در ایالات متحده است، اما همیشه باعث ناتوانی های عمیق نمی شود. فرد مبتلا به سی پی خفیف ممکن است نیازی به کمک نداشته باشد یا ممکن است مشکلات جزئی مانند مشکل در راه رفتن داشته باشد، در حالی که فرد مبتلا به سی پی شدید ممکن است به تجهیزات ویژه یا مراقبت های مادام العمر نیاز داشته باشد. این اختلال پیشرونده نیست، به این معنی که با گذشت زمان بدتر نمی شود و حتی ممکن است برخی علائم با بزرگتر شدن کودک تغییر کند.
هیچ درمانی برای فلج مغزی وجود ندارد، اما درمان‌های حمایتی، داروها و جراحی میتواند به بسیاری از افراد کمک کند تا مهارت‌های حرکتی و توانایی برقراری ارتباط با جهان را بهبود بخشند.
علائم فلج مغزی
همه افراد مبتلا به سی پی در حرکت و وضعیت بدن مشکل دارند. علائم سی پی از نظر نوع و شدت از فردی به فرد دیگر متفاوت است و حتی ممکن است در طول زمان تغییر کند. بسته به اینکه کدام بخش از مغز آسیب دیده است، علائم ممکن است در بین افراد بسیار متفاوت باشد.
کودکان مبتلا به CP علائم مختلفی را نشان می دهند، از جمله:
عدم هماهنگی عضلات هنگام انجام حرکات ارادی (آتاکسی)
ماهیچه های سفت یا سفت و رفلکس های اغراق آمیز (اسپاستیسیته)
ضعف در یک یا چند دست یا پا
راه رفتن روی انگشتان پا، راه رفتن خمیده، یا راه رفتن “قیچی”
تغییرات در تون عضلانی، یا خیلی سفت یا خیلی فلاپی
لرزش (لرزش) یا حرکات غیر ارادی تصادفی
تاخیر در رسیدن به نقاط عطف مهارت حرکتی
مشکل در حرکات دقیق مانند نوشتن یا بستن دکمه های پیراهن
شرایط مرتبط
ناتوانی ذهنی – تقریباً 30 تا 50 درصد از افراد مبتلا به CP دارای ناتوانی ذهنی هستند.
اختلال تشنج – تقریباً نیمی از کودکان مبتلا به سی پی یک یا چند تشنج دارند. کودکان مبتلا به فلج مغزی و صرع بیشتر در معرض ناتوانی ذهنی هستند.
اختلال تشنج
تاخیر در رشد و تکامل – کودکان مبتلا به CP متوسط تا شدید اغلب در رشد و تکامل عقب هستند. ماهیچه ها و اندام های تحت تاثیر سی پی معمولا کوچکتر هستند.
بدشکلی ستون فقرات و استئوآرتریت – اسکولیوز، کیفوز و لوردوز با CP مرتبط هستند. فشار روی مفاصل و ناهماهنگی آنها ممکن است منجر به درد و شکستگی غضروف در مفاصل و بزرگ شدن استخوان (پوکی استخوان) شود.
اختلال در بینایی – بسیاری از کودکان مبتلا به CP دارای استرابیسم هستند که معمولاً به آن “چشم های متقاطع” می گویند که درمان نشدن می تواند منجر به ضعف بینایی شود و می تواند در توانایی تشخیص فاصله اختلال ایجاد کند. برخی از کودکان مبتلا به CP در درک و سازماندهی اطلاعات بصری مشکل دارند. سایر کودکان ممکن است بینایی ضعیف یا کوری در یک یا هر دو چشم داشته باشند.
از دست دادن شنوایی – اختلال شنوایی در بین افراد مبتلا به CP بیشتر از جمعیت عمومی است. برخی از کودکان کم شنوایی جزئی یا کامل دارند، به ویژه در نتیجه زردی یا کمبود اکسیژن به مغز در حال رشد.
اختلالات گفتار و زبان – اختلالات گفتاری و زبانی، مانند مشکل در ساختن کلمات و صحبت کردن واضح، در بیش از 75 درصد از افراد مبتلا به CP وجود دارد.
ترشح بیش از حد آب دهان: برخی از افراد مبتلا به سی پی آب دهان به دلیل عدم کنترل ماهیچه های گلو، دهان و زبان.
بی اختیاری – یکی از عوارض احتمالی سی پی بی اختیاری است که به دلیل کنترل ضعیف عضلات مثانه ایجاد می شود.
مشکل در احساسات و ادراک – برخی از افراد مبتلا به CP درد را تجربه می کنند یا در احساس احساسات ساده مانند لامسه مشکل دارند.
مشکلات یادگیری – کودکان مبتلا به CP ممکن است در پردازش انواع خاصی از اطلاعات فضایی و شنیداری مشکل داشته باشند.
عفونت‌ها و بیماریهای طولانی‌مدت: بسیاری از بزرگسالان مبتلا به CP در معرض خطر بیشتری برای بیماریهای قلبی و ریوی و ذات‌الریه هستند.
انقباضات: ماهیچه ها می توانند به شکل دردناکی در موقعیت هایی به نام انقباض ثابت شوند که می تواند اسپاستیسیته عضلانی و بدشکلی های مفصلی را در افراد مبتلا به CP افزایش دهد.
سوءتغذیه: مشکلات بلع، مکیدن یا تغذیه می تواند برای بسیاری از افراد مبتلا به CP، به ویژه نوزادان، در دریافت تغذیه مناسب و افزایش یا حفظ وزن مشکل ایجاد کند.
مشکلات دندانی-بسیاری از کودکان مبتلا به سی پی در معرض خطر ابتلا به بیماری و حفره لثه به دلیل بهداشت نامناسب دندان هستند.
عدم تحرک – بسیاری از کودکان مبتلا به CP قادر به شرکت در ورزش و سایر فعالیتها در سطحی از شدت کافی برای رشد و حفظ قدرت و تناسب اندام نیستند. بزرگسالان غیرفعال مبتلا به CP اغلب شدت بیماری را افزایش می دهند و سلامت و رفاه کلی را کاهش می دهند
قشه مغزی یا QEEG چیست؟ | کاربرد و هزینه QEEG
نقشه مغزی چه چیزی را نشان می دهد
نقشه مغزی
تفسیر نقشه مغزی
هزینه نقشه مغزی
تحلیل نقشه مغزی
تست نقشه مغزی
مضرات نقشه مغزی
هزینه نقشه مغزی 1403
نقشه مغزی چیست
نقشه برداری مغز
نقشه مغز
نقشه مغزی qeeg
نقشه مغزی qeeg چیست
تفسیر نقشه مغزی qeeg
تست نقشه مغزی qeeg
نقشه مغزی یا qeeg
نقشه برداری مغز qeeg
روش تفسیر qeeg(نقشه مغزی)
نقشه مغزی چه چیزی را نشان می دهد
اناتومی مغز
آناتومی مغز
آناتومی مغز انسان
مغز چیست
فلج مغزی چیست
فشار مغز چیست
مغز
عملکرد مغز
مغز چگونه کار میکند
نیمکره چپ مغز
پل مغزی
ساختار مغز انسان
سمت چپ مغز
نقشه مغزی چیست
نقشه مغزی
تفسیر نقشه مغزی
نقشه ذهنی
نقشه برداری مغز
عکس مغز انسان
مغز انسان
نقشه مغزی qeeg
تفسیر نقشه مغزی qeeg
تست نقشه مغزی qeeg
نقشه مغزی qeeg چیست
روش تفسیر qeeg(نقشه مغزی)
نقشه مغزی یا qeeg
نقشه مغزی یا qeeg چیست
نقشه مغزی چیست
نقشه مغزی
تفسیر نقشه مغزی
نقشه مغز
نقشه برداری مغز
eeg چیست
نوار مغزی
نوار مغزی چیست
