بیش فعالی adhd در بزرگسالان چیست؟و درمان آن توسط بهترین دکتر

دکتر اعصاب و روان و بیماری بیش فعالی

دکتر اعصاب و روان در زمینه علوم اعصاب و روانشناسی، متخصصی است که به تشخیص و درمان اختلالات روانی و اختلالات عصبی می‌پردازد. بیش فعالی یکی از اختلالات رفتاری و شناختی است که اکثراً در کودکان و نوجوانان دیده می‌شود، اما ممکن است در بزرگسالان نیز ادامه یابد.

بیش فعالی، یا ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder)، به وضعیتی اشاره دارد که شامل علائمی نظیر بیش فعالی، عدم تمرکز و افزایش پرخاشگری است. این اختلال می‌تواند تأثیر گذاری قابل توجهی بر زندگی روزمره فرد داشته باشد، از جمله در عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی، و کیفیت زندگی.

دکتران اعصاب و روان به منظور تشخیص بیش فعالی، از ابزارها و روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند، از جمله مصاحبه با بیمار و خانواده، استفاده از مقیاس‌های ارزیابی، و مشاهده رفتاری. درمان بیش فعالی نیز ممکن است شامل مداخلات مختلفی باشد، از جمله داروها، مشاوره روانشناختی، مداخلات رفتاری، و آموزش‌های مهارتی برای فرد و خانواده.

درک و مدیریت بیش فعالی از طریق همکاری با یک دکتر اعصاب و روان، بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا می‌تواند تسهیل شود و به او کمک کند تا با موفقیت در مدرسه، کار و روابط اجتماعی پیش برود.

بیش فعالی ADHD بزرگسالان چیست

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی بزرگسالان (ADHD) یک اختلال سلامت روان است که شامل ترکیبی از مشکلات پایدار مانند مشکل در توجه، بیش فعالی و رفتار تکانشی است. بیش فعالی ADHD بزرگسالان می تواند منجر به روابط ناپایدار، عملکرد ضعیف در کار یا مدرسه، اعتماد به نفس پایین و سایر مشکلات شود.

اگرچه به آن ADHD بزرگسالان گفته می شود، علائم در اوایل کودکی شروع می شود و تا بزرگسالی ادامه می یابد. در برخی موارد، ADHD تا زمانی که فرد بالغ نشود، شناسایی یا تشخیص داده نمی شود.

علائم ADHD بزرگسالان ممکن است به اندازه علائم ADHD در کودکان واضح نباشد. در بزرگسالان، بیش فعالی ممکن است کاهش یابد، اما مبارزه با تکانشگری، بی قراری و مشکل در توجه ممکن است ادامه یابد.

درمان بیش فعالی ADHD بزرگسالان مشابه درمان ADHD دوران کودکی است. درمان ADHD بزرگسالان شامل داروها، مشاوره روانشناختی (روان درمانی) و درمان برای هر گونه بیماری روانی است که همراه با ADHD رخ می دهد.

علائم بیش فعالی در بزرگسالان

برخی از افراد مبتلا به بیش فعالی ADHD با افزایش سن علائم کمتری دارند، اما برخی از بزرگسالان همچنان علائم عمده ای دارند که در عملکرد روزانه اختلال ایجاد می کند. در بزرگسالان، ویژگی های اصلی بیش فعالی ADHD ممکن است شامل مشکل در توجه، تکانشگری و بی قراری باشد. علائم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD از ابتلا به آن آگاه نیستند – آنها فقط می دانند که کارهای روزمره می تواند یک چالش باشد. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است تمرکز و اولویت بندی برایشان مشکل باشد، که منجر به از دست دادن ضرب الاجل ها و فراموشی جلسات یا برنامه های اجتماعی می شود.

ناتوانی در کنترل تکانه ها می تواند از بی حوصلگی در صف انتظار یا رانندگی در ترافیک گرفته تا نوسانات خلقی و طغیان خشم متغیر باشد.

تکانشگری	بی نظمی و اولویت بندی مشکلات
مهارت های مدیریت زمان ضعیف	مشکلات تمرکز روی یک کار
مشکل چندوظیفه ای	فعالیت بیش از حد یا بی قراری
تحمل ناامیدی کم	برنامه ریزی ضعیف
طبع گرم	نوسانات خلقی مکرر
مشکلات پیگیری و تکمیل وظایف	مشکل در مقابله با استرس

رفتار معمولی چیست و ADHD چیست

تقریباً هر فردی در مقطعی از زندگی خود علائمی مشابه ADHD دارد. اگر مشکلات شما اخیراً وجود داشته باشد یا در گذشته فقط گاهی اوقات رخ داده باشد، احتمالاً ADHD ندارید. ADHD تنها زمانی تشخیص داده می شود که علائم آنقدر شدید باشد که باعث ایجاد مشکلات مداوم در بیش از یک بخش از زندگی شما شود. این علائم پایدار و مخرب را می توان در اوایل دوران کودکی ردیابی کرد.

تشخیص ADHD در بزرگسالان می تواند دشوار باشد زیرا برخی از علائم ADHD مشابه علائم ناشی از سایر شرایط مانند اضطراب یا اختلالات خلقی است. و بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD حداقل یک بیماری روانی دیگر مانند افسردگی یا اضطراب نیز دارند.

چه کسانی را تحت تأثیر قرار می دهد؟

ADHD می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد، اما افرادی که در بدو تولد مرد هستند (AMAB) احتمال بیشتری برای دریافت این تشخیص دارند. با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ADHD در افرادی که در بدو تولد زنان تعیین شده‌اند (AFAB) اغلب تشخیص داده نمی‌شوند یا اشتباه تشخیص داده می‌شوند.

همچنین در مورد اینکه آیا این بیماری بر اساس نژاد یا قومیت افراد را متفاوت تحت تأثیر قرار می دهد، اختلاف نظر وجود دارد. تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا این عوامل می توانند باعث ایجاد تفاوت در نحوه تأثیر این بیماری بر افراد شوند، ضروری است.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر هر یک از علائم ذکر شده در بالا به طور مداوم زندگی شما را مختل می کند، با دکتر زهرا زارع متخصص اعصاب وروان در مورد اینکه آیا ممکن است ADHD داشته باشید یا خیر صحبت کنید.

انواع مختلف متخصصان مراقبت های بهداشتی ممکن است درمان ADHD را تشخیص داده و بر آن نظارت کنند. به دنبال ارائه دهنده ای باشید که در زمینه مراقبت از بزرگسالان مبتلا به ADHD آموزش و تجربه داشته باشد.

این وضعیت چقدر شایع است؟

بیش فعالی ADHD در بزرگسالان نسبتاً شایع است. کارشناسان تخمین می زنند که این بیماری بین 2.5 تا 6.76 درصد از بزرگسالان در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. یعنی این وضعیت بین 139 تا 360 میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد.

کارشناسان تخمین می زنند که 15 تا 20 درصد بزرگسالانی که در کودکی تشخیص داده شده اند، هنوز به طور کامل معیارهای آن را دارند و 40 تا 60 درصد دیگر حداقل برخی از علائم را دارند.

تفاوت بین ADD بزرگسالان با ADHD بزرگسالان چیست؟

ADD یک نام قدیمی است که به زیرگروه بی توجهی ADHD اشاره دارد.

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) وضعیتی است که بر رشد مغز تأثیر می گذارد و باعث بیش فعالی، رفتار تکانشی یا بی توجهی می شود. این وضعیت در دوران کودکی شروع می شود و بسیاری از کودکان – اما نه همه – از آن رشد می کنند. ADHD در بزرگسالان می تواند بر عملکرد کاری، روابط اجتماعی و موارد دیگر تأثیر بگذارد.

در حالی که این وضعیت می تواند مخل باشد، اما بسیار قابل درمان است. گزینه های دارویی و راه های دیگری برای درمان آن وجود دارد. حتی ممکن است اثرات این شرایط را به مزایایی تبدیل کنید که می تواند در محل کار و زندگی شخصی به شما کمک کند.

اگر فکر می کنید مبتلا به ADHD هستید، تشخیص آن می تواند کمک کننده باشد. با درمان، می توان اثرات را مهار کرد و آنها را به ابزاری برای موفقیت تبدیل کرد.

در حالی که علت دقیق ADHD مشخص نیست، تلاش های تحقیقاتی ادامه دارد. عواملی که ممکن است در ایجاد ADHD دخیل باشند عبارتند از:

• ژنتیک ADHD می تواند در خانواده ها ایجاد شود، و مطالعات نشان می دهد که ژن ها ممکن است نقش داشته باشند.
• محیط. برخی از عوامل محیطی نیز ممکن است خطر را افزایش دهند، مانند قرار گرفتن در معرض سرب در کودکی.
• مشکلات در طول توسعه مشکلات سیستم عصبی مرکزی در لحظات کلیدی رشد ممکن است نقش داشته باشد.

خطر ADHD ممکن است افزایش یابد اگر:

• شما دارای خویشاوندان خونی، مانند والدین یا خواهر و برادر، مبتلا به بیش فعالی ADHD یا سایر اختلالات سلامت روان هستید
• مادر شما در دوران بارداری سیگار می‌کشید، الکل می‌نوشید یا مواد مخدر مصرف می‌کرد
• در دوران کودکی، شما در معرض سموم محیطی مانند سرب، که عمدتاً در رنگ و لوله‌های ساختمان‌های قدیمی‌تر یافت می‌شود، قرار داشتید.
• تو نارس به دنیا اومدی

عملکرد ضعیف مدرسه یا کار	بیکاری
مشکلات مالی	مشکل با قانون
روابط ناپایدار	سوء استفاده از الکل یا مواد دیگر
تصادفات مکرر اتومبیل یا حوادث دیگر	اقدام به خودکشی
سلامت جسمی و روانی ضعیف	تصویر ضعیف از خود

اگرچه ADHD مشکلات روانی یا رشدی دیگری ایجاد نمی کند، اختلالات دیگر اغلب همراه با ADHD رخ می دهند و درمان را چالش برانگیزتر می کنند. این شامل:

• اختلالات خلقی. بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD نیز افسردگی، اختلال دوقطبی یا اختلال خلقی دیگری دارند. در حالی که مشکلات خلقی لزوماً مستقیماً به دلیل ADHD نیست، الگوی مکرر شکست ها و ناامیدی های ناشی از ADHD می تواند افسردگی را بدتر کند.
• اختلالات اضطرابی. اختلالات اضطرابی اغلب در بزرگسالان مبتلا به ADHD رخ می دهد. اختلالات اضطرابی ممکن است باعث نگرانی شدید، عصبی بودن و سایر علائم شود. اضطراب می تواند با چالش ها و مشکلات ناشی از ADHD بدتر شود.
• سایر اختلالات روانپزشکی. بزرگسالان مبتلا به ADHD در معرض خطر ابتلا به سایر اختلالات روانپزشکی مانند اختلالات شخصیتی، اختلال انفجاری متناوب و اختلالات مصرف مواد هستند.
• ناتوانی های یادگیری. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است در آزمون های تحصیلی امتیاز کمتری نسبت به سن، هوش و تحصیلات خود داشته باشند. اختلالات یادگیری می تواند شامل مشکلات در درک و برقراری ارتباط باشد.

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) در بزرگسالان:

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی یک وضعیت رشد مغز است که از دوران کودکی شروع می شود و پس از بزرگسالی ادامه می یابد. این وضعیت باعث ایجاد مشکل در حفظ توجه، بیش فعالی و مشکلات کنترل تکانه می شود. با درمان، افراد معمولاً می‌توانند زندگی کاملی داشته باشند که اثرات آن کم یا بدون آن باشد.

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی بزرگسالان چیست؟

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی وضعیتی است که بر رشد مغز شما تأثیر می گذارد. از کودکی شروع می شود. در حالی که افراد معمولاً از این وضعیت رشد می کنند، بسیاری از آنها چنین نمی کنند.

در کودکان، ADHD می تواند بر چیزهایی مانند عملکرد مدرسه و مهارت های اجتماعی تأثیر بگذارد. این می تواند اثرات بسیار مشابهی در بزرگسالان داشته باشد و بر مواردی مانند عملکرد کاری، دوستی ها، روابط و سلامت روان تأثیر بگذارد.

این وضعیت چگونه بر بدن من تأثیر می گذارد؟

افراد مبتلا به ADHD «واگرای عصبی» هستند. این اصطلاح به معنای رشد مغز شما متفاوت است. زمانی که این تفاوت ها به اندازه کافی بزرگ باشند، می توانند شرایطی مانند ADHD ایجاد کنند. افرادی که این تفاوت های مغزی را ندارند، «نوروتیپیک» هستند، به این معنی که مغز آنها به روشی معمولی رشد می کند.

افراد مبتلا به ADHD تمایل به فعالیت کمتر از حد انتظار در مناطق خاصی از مغز دارند. نواحی آسیب دیده ارتباط بین سایر نواحی مغز را تنظیم می کنند و مجموعه ای از توانایی ها را به شما می دهند که به عنوان “عملکردهای اجرایی” شناخته می شوند.

اینها شامل توانایی شما برای برنامه ریزی، استدلال، تصمیم گیری و هدایت و تمرکز توجه شما می شود. ADHD این توانایی ها را مختل می کند، علامتی که به عنوان “اختلال در عملکرد اجرایی” شناخته می شود.

ADHD در بزرگسالان چگونه تشخیص داده می شود؟

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی، معمولا یک روانشناس یا روانپزشک، می تواند ADHD را بر اساس سابقه پزشکی و علائم فعلی شما تشخیص دهد. به عنوان بخشی از تشخیص ADHD، ارائه دهنده شما در مورد علائم و علائم فعلی شما که در دوران کودکی داشتید می پرسد.

این معمولا شامل یک پرسشنامه است که به طور خاص برای تشخیص ADHD طراحی شده است. در حال حاضر، هیچ آزمایش آزمایشگاهی یا پزشکی وجود ندارد که بتواند به تشخیص ADHD کمک کند.

راهبردهای روان درمانی و سازگاری

بسیاری از بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ADHD از درمان هایی مانند روان درمانی (اصطلاح فنی برای درمان سلامت روان) سود می برند. آنها همچنین ممکن است از استراتژی‌های سازگاری مانند تنظیم روال‌های ثابت، نگه داشتن برنامه‌ریز یا دفترچه یادداشت و استفاده از برنامه‌های تلفن هوشمند استفاده کنند.

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما می‌تواند درباره روش‌های درمانی و تنظیم سبک زندگی که ممکن است کمک کند، اطلاعات بیشتری به شما بدهد.

برای بزرگسالان مبتلا به ADHD معمول است که سایر بیماری ها، به ویژه برخی از سلامت روان یا شرایط مرتبط با رشد مغز را داشته باشند. نمونه هایی از این موارد عبارتند از:

• اضطراب، به ویژه اضطراب اجتماعی.
• افسردگی.
• اختلالات یادگیری خاص، مانند نارساخوانی یا نارساخوانی.
• استرس و مشکلات مربوط به سلامتی
• اختلالات مصرف مواد

نمونه های مسکن ADHD عبارتند از:

• استراحت هایی که به شما فرصت می دهد تا بایستید و راه بروید.
• هدفون حذف نویز برای به حداقل رساندن حواس پرتی از سر و صدا.
• کار از خانه (در صورت امکان).
• راهنمایی یا کمک مربی شغلی.

اگر ADHD بزرگسالان داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

اگر ADHD بزرگسالان دارید، اثراتی که تجربه می کنید بستگی به نوع فرعی شما و شدت علائم دارد. دارو، درمان و سایر رویکردهای مرسوم معمولا برای اکثر افراد برای مدیریت این بیماری کافی است. این درمان ها به اکثر افراد مبتلا به ADHD اجازه می دهد تا شغل، روابط و خانواده داشته باشند.

افراد مبتلا به ADHD مغزهای متفاوتی دارند و این تفاوت ها همیشه منفی نیستند. تحقیقات نشان می دهد که آنها اغلب می توانند به مزیت ها یا نقاط قوت تبدیل شوند. برخی از آنها عبارتند از:

• خلاقیت. افراد مبتلا به ADHD معمولاً در حرفه های خلاق برتری دارند. تفاوت در نحوه عملکرد مغز شما می تواند یافتن راه حل های غیر متعارف یا نوآورانه را آسان تر کند.
• انرژی و انگیزه. بیش فعالی می تواند یک نیروی محرکه قوی باشد و شما را به سمت رسیدن به اهداف سوق دهد.
• تمرکز بیش از حد می توانید بر روی کارهای جالب یا سرگرم کننده “فوکوس بیش از حد” داشته باشید. به جای حواس پرتی، همه چیزهای دیگر را تنظیم می کنید و خود را کاملاً به کاری که انجام می دهید اختصاص می دهید. کارشناسان این توانایی را با سطوح بالاتر بهره وری و موفقیت مرتبط می دانند.
• توافق پذیری افراد مبتلا به بیش فعالی ADHD اغلب با اطرافیان خود موافق تر و همدل تر هستند. شما می توانید یک “بازیکن تیم” قوی باشید و اغلب می خواهید به دیگران کمک کنید.

ADHD بزرگسالان چقدر طول می کشد؟

ADHD یک بیماری مادام العمر است. از بین نمی رود و راهی برای درمان آن وجود ندارد. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که شدت علائم در افراد مسن به ویژه پس از 60 سالگی کاهش می یابد.

ADHD به خودی خود یک وضعیت خطرناک نیست. اگر بیش فعالی ADHD بزرگسالان درمان نشود – به ویژه زمانی که شدیدتر باشد.

می تواند زندگی شما را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار دهد. اینها شامل خطر بالاتر برای:

• جراحت. علائم کلیدی ADHD مانند تکانشگری، بیش فعالی و بی توجهی همگی می توانند به آسیب ها کمک کنند. این همچنین می تواند خطر ابتلا به بیماری های روانی مانند اضطراب و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را افزایش دهد.
• اختلالات مصرف مواد افراد مبتلا به ADHD بیشتر احتمال دارد با الکل یا داروهای بدون نسخه خوددرمانی کنند. که به افزایش خطر اختلالات مصرف مواد کمک می کند.
• مشکلات حقوقی و حبس. داشتن بیش فعالی ADHD به این معنی است که شما در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به بیماری هایی با پیوند قوی با رفتار مجرمانه، مانند اختلال شخصیت ضد اجتماعی و اختلال سلوک هستید. کارشناسان گمان می کنند که این بخشی از دلیل بالاتر بودن نرخ ADHD در میان افرادی است که محکومیت های جنایی دارند.

اگر مبتلا به ADHD هستید، پزشک شما می‌تواند دارو تجویز کند و درمان‌ها و تنظیماتی را که می‌توانید در زندگی خود انجام دهید که می‌تواند به این وضعیت کمک کند، توصیه کند. برخی از بهترین کارهایی که می توانید انجام دهید عبارتند از:

• داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید. مهم است که داروهای ADHD را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید. استفاده از آن‌ها به این شکل، احتمال اینکه از مزایای کامل آن‌ها بهره مند شوید، بیشتر می‌کند. اگر داروهای محرک مصرف می کنید، مصرف آنها طبق دستور از وابستگی یا اعتیاد نیز جلوگیری می کند.
• یافتن راه هایی برای سازگاری و جبران. ADHD می‌تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت به نظر برسد، بنابراین استراتژی‌هایی که به شما کمک می‌کنند جبران کنند، می‌تواند بسیار متفاوت باشد. آنچه برای شما مفید است را پیدا کنید و آن استراتژی ها را در زندگی خود بسازید. آنها می توانند زندگی با ADHD را آسان تر کنند و روی اثرات ADHD کار کنند.
• بهره گیری از تکنولوژی. برنامه های گوشی های هوشمند و سایر ابزارهای تکنولوژیکی می توانند به شما در سازگاری با این شرایط کمک کنند. همچنین جوامع آنلاینی وجود دارد که در آن افراد مبتلا به ADHD اطلاعات را به اشتراک می گذارند و تجربیات خود را مورد بحث قرار می دهند. اینها می توانند منابعی برای کمک به درک بهتر و سازگاری با این شرایط باشند.